De naakte waarheid – Bob Luijks
Er zit de nodige koude in de lucht. Vandaag doet de zon aardig z’n best. Toch lijkt de fut er een beetje uit te zijn.
Haast ongemerkt glijden we zo het Rijk van Koning Winter binnen. Handschoenen, sjaal en muts mogen weer tevoorschijn komen, maar waar lagen die ook al weer? Buiten lijkt de natuur het even niet te weten. De periode van de ongekende paddenstoelenexplosie ligt al weer mijlenver achter ons. Ongewenste vreemdelingen – exoten – bepalen op dit moment vooral het kleurenbeeld. Al een hele poos eigenlijk. Vooral de Amerikaanse eik tovert een bonte kleurenpracht uit de hoge hoed. Onze eigen soorten twijfelen. Kom je op sommige plekken best berken en beuken in herfsttooi tegen, is het een paar kilometer verderop veilig groentjes. Koning Winter duldt geen twijfelaars. Met een graadje nachtvorst zal hij de blaadjes dwingen te verkleuren of direct ter aarde te storten. Voor menig fotograaf komt er zo al weer veel te snel een einde aan het favoriete seizoen. Echt mooi is de herfst bij ons maar kort. Voor mij begint dan pas de echt mooie periode.
Alle seizoenen kennen een hoge stressfactor. Het frisse groen van de prille lente is maar heel kort echt frisgroen. Zijn de blaadjes eenmaal ontplooid, dan blijft er niet veel meer over dan ‘standaardgroen’. Met bloemen is het niet veel anders. Vandaag niet gescoord kan betekenen dat morgen de kopjes al hangen. Libellen en vlinders: alleen op bestelling bij mooi weer, paddenstoelen als het vochtig is en de herfstblaadjes… Tja, zolang het niet te hard waait en niet regent.
Maar ja, zijn dat nu bij ons net niet DE ingrediënten van de herfst? De stress vervliegt in de winter. Een kale boom ziet er morgen hetzelfde uit, volgende week ook nog en zelfs volgende maand. Kaal is kleurloos, maar zeker niet saai! Vergelijk het met het fotograferen van mensen. Wanneer laten die zich van de puurste kant zien? Juist, zonder kleren. Zo is het ook met de natuur. Kleuren trekken de aandacht, verleiden, leiden af. Zonder kleur zie je ineens de naakte waarheid. Een oude boom die veel geleden heeft, grillige vormen, gekke kronkels. Het gehele jaar door verstopt onder een groene mantel, nu ineens zichtbaar. Een laagje poedersuiker in de vorm van sneeuw of rijp maakt het helemaal af. Duimen maar!
