Natuurfotografie is spelen met licht ofwel vaak anticiperen op het weer. En zo probeer ik altijd zelf een inschatting te maken. Hoewel ik een ochtendmens ben, voel ik er toch weinig voor niets erg vroeg op te staan. Ochtendstond, goud in de mond, maar voor zilver of brons doen we het niet. En dus check ik de websites van het KNMI, Meteo Consult, het lokale weerbericht, satellietbeelden, modelberekeningen van de wolken, … Vaak is er wel een duidelijke rode draad in te ontdekken, maar heel vaak ook niet.

Woonachtig in Limburg gebeurt het nogal eens dat het toch net anders uitpakt dan de landelijke verwachtingen. Een goede natuurfotograaf moet dus eigenlijk ook een goede weerman of -vrouw zijn. Een grijze dag in aantocht? Toch maar even nakijken, want wie weet laat de zon zich het eerste uurtje van de dag toch nog even zien.

Tja, ondanks al die weerberichten en eigen inschattingen doet het weer vaak ook gewoon lekker waar het zelf zin in heeft. Dan is het snel schakelen. Zo verruilden we een diepe kloof in de Sächsische Schweiz toch maar in voor een hoge rotspunt om te genieten van de ondergaande zon. Dergelijke kansen moet je immers niet laten schieten.

Een paar dagen later deed het weer er nog een schepje bovenop. Zware hoosbuien zaten in geen enkele verwachting. Hoewel we zelf steeds in de zon stonden, nam de hemel om ons heen regelmatig dreigende vormen aan. Snel met de auto naar een hoog punt om het zonlicht te zien samensmelten in een plensbui: regenboog! Toen een haast zwarte wolkenband verscheen was het alle remmen los. We ‘vlogen’ van landweggetje naar landweggetje om perfect zicht te krijgen op het spektakel. Wow, die boomgroep tekent wel erg krachtig af tegen het zwart. Zjoef, stop, zie die sporen in die frisgroene graanakker…

Het weer bepaalt. En zolang jij je als fotograaf daaraan aanpast, valt er altijd iets te fotograferen. Doe je dat niet, dan zal het resultaat vaak tegenvallen. Dus bedenk, slecht weer bestaat niet! Schat in en anticipeer.