De Nordic Vision fotoreis naar de woestijn van Binnen-Mongolië start in de Chinese hoofdstad Beijing. De combinatie van ultra-modern en authentiek levert een geweldige omgeving voor (straat)fotografie op. Een van de plekken waar ik altijd graag kom is 798. Dashanzi 798 Art District zoals de officiële benaming luidt, is een plek met een interessant verleden.

Hoe het begon
Het fabriekscomplex begon ruim 60 jaar geleden als een militair-industriële samenwerking tussen de Sovjet-Unie en de toen pas gevormde People’s Republic of China. Na enige tijd begon de samenwerking op bepaalde onderdelen stroef te verlopen en riep China de hulp van het toenmalige Oost-Duitsland in om meer elektronica kennis naar het land te halen. De architectuur van de nieuw te bouwen fabriek werd overgelaten aan de Duitsers, die het complex in een functionele Bauhaus-stijl ontwierpen onder de naam ‘Joint Factory #718”.

De Duitsers besteedden in het ontwerp, on-Chinees, veel aandacht voor de sociale aspecten van de fabrieksarbeiders. Recreatie, goede en goedkope woonfaciliteiten moesten samengaan met het efficiënt draaien van de fabrieken. Tijdens de hoogtijdagen werkten er tussen de 10- en 20 duizend man personeel die elektronica voor zowel de militaire als ook de civiele tak maakten.

Met de grote hervormingen van Deng Xiaoping in de 80’s kwam de productie vrijwel tot stilstand. De een na de andere fabriek sloot de deuren en begin jaren 90 waren alleen nog een enorm aantal lege gebouwen.

Een tweede leven
In 1995 was de Peking Centrale Academie voor Schone Kunsten op zoek naar goedkope werkruimtes. Het oog viel op de enorme hallen van factory #798, een onderdeel van het oorspronkelijk veel grotere fabriekscomplex #718.

In 2001 besloot de Amerikaan Robert Bernell zijn boekhandel en uitgeverij te verhuizen naar een van de 798 gebouwen. Bernell was de eerste buitenlander op het complex en had grootse plannen met het terrein en de gebouwen. Algemeen wordt hij beschouwd als de “godfather” van het hedendaagse 798. Zijn ideeën sloegen dermate aan dat veel andere kunstenaars eveneens besloten om hun werkplaats en/of galerie te verplaatsen naar het terrein.

Vandaag de dag
De populariteit van de wijk is sindsdien geëxplodeerd, niet alleen werkplaatsen maar ook tal van galeries, uitgeverijen, design bedrijven, high-end winkels, cafés, trendy clubs en hippe restaurants zijn er neergestreken.
De laatste jaren worden er ook regelmatig (zeer) grote company events, modeshows, etc. door megabedrijven als o.a. Sony, Dior, Mercedes, Toyota en het Nederlandse Shell georganiseerd. Ondanks dat er vandaag de dag een zekere decadentie heerst die wellicht niet strookt met het idee dat sommigen hebben van (pure) kunst is een hoop wel gebleven.
Strikt genomen is het dus geen echte Urbexfotografie. Daarvoor zoek je immers verlaten terreinen en gebouwen op. Wel is er een prachtige industriële omgeving die aan alle kanten, traditionele zowel als hedendaagse, kunst ademt.

Voor mij is het nog altijd een feest om er met de camera rond te lopen. Aanstaande oktober mag ik weer!

Voor meer foto’s zie: http://www.charlesborsboom.com/urbex798