Koude Herfst – Jan Vermeer
Spitsbergen bezocht ik de laatste jaren tijdens verschillende seizoenen. Vroeg in het jaar wanneer de winter nog volop zichtbaar is door het vele ijs. In de zomer wanneer het vrijwel 24/7 licht is en vorig jaar voor het eerst in het najaar. Omdat we een aantal dagen in de hoofdstad Longyearbyen verbleven had ik bedacht om in ieder geval een van de hardnekkige geruchten eens goed uit te zoeken. Er wordt steevast gezegd dat hier geen bomen groeien vanwege het koude klimaat, maar dat er in de omgeving van het kerkje wel een miniboompje moet groeien. Een dwergwilg die je makkelijk zou moeten vinden.
Het kerkje is makkelijk te vinden; er is er maar een. Wat direct opvalt is de toegenomen bebouwing in het stadje. Een compleet nieuw gebouw met een heuse winkelplint staat nu prominent aan de ingang en kun je niet missen. Vooral de cruise-boot bezoekers die in de zomer in grote aantallen hier komen zijn goed voor de lokale middenstand. Het kerkje staat hier niet zo ver vandaan en staat nog redelijk in een stukje leeg land. Ik ga direct met de ‘neus op de grond’ zoeken. Eerst in de directe omgeving, maar hoe ik ook zoek niets te zien dus de zoekcirkel wordt ruimer en ruimer. Af en toe ga ik plat op de grond liggen en als er een ‘boom’ zou moeten staan dan kan ik die niet missen. Na uren zoeken geef ik op en constateer dat ik tijdens presentaties het verhaal van de boom voortaan beter achterwege kan laten.
Ondertussen is de temperatuur aangenaam fris en schijnt er een waterig zonnetje. Iets verderop heb je een fraai uitzicht over het fjord en de bergen aan de overzijde. Ik schat de fotokansen laag in, maar de ruige bergen trekken wel mijn aandacht. Bij twijfel altijd proberen! Ik zoek een plek uit met een mooi zicht op de bergen aan de overzijde. Eerst probeer ik de 70-200mm die veel te kort blijkt. De afstand is groter dan ik dacht. Met de 500mm die altijd mee gaat voor-je-weet-maar-nooit komt goed van pas. Hoewel ik vrijwel alles fotografeer met behulp van mijn opklapscherm is de zoeker hier handiger. De afstand is zo groot dat details beter zichtbaar zijn in de zoeker. Ik geloof mijn ogen niet wat ik zie, herfstverkleuring! En hoe, de bodemplanten zorgen voor een tapijt aan kleuren die variëren van bruin tot oranje-rood. Wat vreemd dat je dit niet met het blote oog kunt zien, simpelweg omdat het te ver is. Zoom je in dan zie je ineens wel die fraaie kleuren. Natuurlijk hou ik dit niet voor mezelf en ga de volgende dag terug met de fotogroep.
