De foto en het verhaal: Bob Luijks
We hebben onze collega’s de vraag voorgelegd: welke (eigen) foto betekent heel veel voor je en waarom? De komende tijd hopen we van ieder van ons dat persoonlijke verhaal met je te delen. Gewoon om jou en onszelf door deze zware tijd heen te helpen. Dit keer het verhaal van Bob.
IJs
Wat hadden we een mooie herfst, met regelmatig wat mist en op een enkele ochtend rijp. Toen kwam de winter. Wind en regen, heel veel wind en regen, grauw en grijs, binnenzitweer. En nu? Nu schijnt de zon, is de kers naast mijn kantoor net uitgebloeid en vriest het ’s ochtends zowaar een beetje. Onverwacht toch nog een beetje winter. Veel is er niet voor nodig om dat beetje winter vast te leggen, een ondiep plasje water is genoeg. Laat dat nu een van de drijfveren in mijn fotografie zijn: heb oog voor het gewone, dichtbij huis. Denk niet altijd ver weg, een interessante foto ligt overal voor het oprapen. In je local patch, een gebiedje op maximaal 10 minuten van je huis. Of in je tuin, op nog geen 10 meter van de achterdeur. De bloesem van een sierkers, vrolijk bloeiende bolletjes, de zaaddozen die de winter hebben doorstaan, een grafisch patroon in het ijs, frisgroen ontluikende blaadjes, een mees met nestmateriaal bij het nestkastje, een koppeltje duiven op de voedertafel, metselbijtjes bij het insectenhotel in de warme middagzon, een vroege vlinder die zich opwarmt in dezelfde lentezon, knoppen die op barsten staan (soms mooier dan het blad/de bloem zelf), een mosje op een dakpan, enzovoorts, enzovoorts. Kortom, geniet! Van al het moois, bij je thuis, dichtbij jezelf.