De foto en het verhaal: Kristel Schneider

We hebben onze collega’s de vraag voorgelegd: welke (eigen) foto betekent heel veel voor je en waarom? De komende tijd hopen we van ieder van ons dat persoonlijke verhaal met je te delen. Gewoon om jou en onszelf door deze zware tijd heen te helpen. Dit keer het verhaal van Kristel.

©Kristel Schneider

New borns in the snow

Bomen zijn voor veel fotografen een bron van inspiratie, dit geldt zeker ook voor mij. Van kinds af aan is de liefde voor bomen mij met de paplepel ingegeven. Sinds ik in Frankrijk woon, omringd door de ruige bossen en weilanden vol met karakteristieke oude bomen, is die liefde pas echt tot uiting gekomen bij mij. De eerste jaren in Frankrijk had ik nog niet veel tijd om te fotograferen,, maar onbewust ontstond er een eerste miniproject, WINDOW VIEW. Een simpel beeld van een enkele notenboom in het weiland achter het huis. Gefotografeerd met verschillende achtergronden, het beeld variërend door de verschillende weersomstandigheden. Dit is de start geweest van mijn fotoproject VARIATIONS IN TREES. Bomen hebben mij anders doen kijken naar mijn directe woonomgeving en mijn fotografie geleidelijk aan verder ontwikkeld.

Bijna 5 jaar lang heb ik in mijn nieuwe geadopteerde regio rondgelopen, in diverse valleien en bossen op zoek naar ‘fotogenieke’ bomen, vormen en details. Ik ben niet een fotograaf die bepaalde beelden vooraf helemaal uitwerkt, veel hangt af van mijn gevoel op dat moment. Wat ik wel vooraf in kaart breng zijn de verschillende bloeimomenten van een boom om zo op zoek te kunnen gaan naar grafische vormen, structuren, monotone tinten of kleurcontrasten.  Zo ook bij dit beeld, deze beukenboom is misschien wel de meest gefotografeerde boom in de Auvergne. Hij staat in een bergvallei waar veel toeristen komen tijdens de Franse schoolvakanties en dan vooral in de zomermaanden. Door zijn locatie, bijna het middelpunt van de hoge bergvallei en omringd door bergwanden, heeft deze boom vaak harde wind en ruig weer te verduren. Juist met die weersvooruitzichten ga ik als fotograaf ook graag naar deze vallei. Het gevoel helemaal alleen op de wereld te zijn, vechtend tegen de wind in combinatie met sneeuw geeft een heerlijk vrij gevoel. Maar een beeld dat mijn gevoel weerspiegelde bleef jarenlang uit. Na heel veel ontmoetingen in weer en wind kwam mijn uiteindelijke ‘gevoel’ bij elkaar in dit beeld.

Die bewuste dag was ik al vroeg uit de veren, er was weer regen voorspeld waar ik woon en omdat we nog steeds in het tussenseizoen zaten was de kans groot dat de regen zich hoger op kon omvormen tot sneeuw. De dagen ervoor had het al flink gesneeuwd, dus gelukkig lagen mijn sneeuwschoenen nog in de auto. De wandeling naar de vallei vanaf de parkeerplek is ongeveer 35 minuten en na een korte tussenstop bij de eerste waterval, bereikte ik de open plek. Het was nog vroeg en de vallei ontwaakte …zo stil ….je hoorde alles…de wind door de takken en het kabbelende water van het riviertje verder op. Ik legde mijn fototas onder de boom en genoot van een warme kop thee. Eigenlijk was het weer te mooi, maar door de wind wisselden de wolken elkaar toch snel af. Ik begon aan mijn wandeling naar de achterkant van de vallei en ik zag opeens twee witte vlekken, het bleken reeën te zijn. Zij hadden mij natuurlijk allang gehoord in deze stille vallei of zeker geroken. Ze bleven verderop nog even naar me kijken.….en ik was weer helemaal alleen. Na mijn ochtendsessie liep ik weer langzaam terug, het was inmiddels al wat zonniger maar door de wind kwamen er toch wat meer wolken opzetten. Ik besloot om te lunchen in het meer bosrijke gedeelte van de vallei. Het weer veranderde, volgens mijn meteo app moest het toch echt zo gaan regenen. Ik trok nog wat extra lagen aan en uiteindelijk werd mijn wachten beloond. Het licht in de vallei veranderde, het harde contrast was weg door de donkere wolken. De eerste druppels hoorde ik op de takken en het drukke beeld van de bergwanden verdwenen achter een gordijn van natte sneeuw. Het beeld van mijn majestueuze boom ontpopte zich voor mijn ogen. De roodbruine beukennoot hulzen staken mooi af tegen de witte achtergrond en de gekozen sluitertijd maakten lijnen zichtbaar in de donkere delen. Ik had slechts tijd voor enkele beelden, het sluiergordijn verdween en de bergwanden werden weer zichtbaar.

Dat dit beeld speciaal is gebleven voor mij blijkt wel uit het feit dat het de cover heeft gehaald van mijn eerste boek, VARIATIONS IN TREES. De ontwerper had een totaal ander idee voor de omslag, maar het moeten opvallen tussen andere boeken en commercieel denken ging totaal in tegen mijn gevoel. Voor mij stond de keuze voor mijn eerste boek omslag dan ook al lang vast.